கொரிய பெண்ணும் அரிய வாய்ப்பும்

காலையிலிருந்தே பெருத்த மழையாகவோ, சின்னஞ்சிறு துளிகளாகவோ விழாமல் சீராக மழை பெய்துகொண்டிருந்தது. அப்போதே எனக்குத் தோன்றியது என்னவோ நடக்கப் போகிறது என்று. சுமார் பத்து மணியளவில் அலுவலகத்திற்குப் போய் சேர்ந்தேன். அப்போதுதான் எனது பார்ட்டி ஒருவர் கூப்பிட்டார். இப்பொழுது வரப்போவதாகவும் உடனடியாக ஒரு வேலை இருப்பதாகவும் சொன்னார். சரி என்று நானும் எனது அலுவலகத்தை அவரது வருகைக்காக தயார்படுத்தி வைத்திருந்தேன்.

மழை இன்னும் விட்டபாடில்லை. பிறகு எப்படி வரப்போகிறார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டு பியான்சியின் பாடல் ஒன்றை சத்தமாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரத்திலெல்லாம் குறிப்பிட்ட பார்ட்டி வந்து சேர்ந்தார். அட அவர் மட்டும் வந்திருந்தால் பரவாயில்லை, உடன் இருவரை அழைத்து வந்திருந்தார். அவர்கள் இருவரும் கொரிய நாட்டைச் சார்ந்தவர்கள்.

சரி வந்தவர்கள் எப்படி இருந்தார்கள் என்று உங்கள் சிந்தனைக்கு எட்டும் வரை சொல்லுகிறேனே!

அப்பா, மகளாக இருவர்..அப்பாவை விடுங்கள்,. நான் சொல்லப்போவது அந்த கொரிய மகளைப் பற்றித்தான். நன்கு சிவந்த முகம், பரந்த நெற்றி, விரிந்த கூந்தல், விலகி நிற்கும் கண்கள், முகத்தோடு சேர்ந்தவாறு சப்பை மூக்கு, சுருக்கமான வாய் ; கொஞ்சம் உதட்டுச் சாயம், வட்ட முகம்.. ஏறத்தாள என்னுடைய உயரம்.. கருப்பு வர்ண டீ சர்ட்டும் நீல வர்ண (Navy ) ஜீன்ஸும் அணிந்திருந்தாள். கழுத்தில் மூக்கில் கையில் என்று எந்த இடத்திலேயும் உலோக ஆக்கிரமிப்பு இல்லை.

நான் முதலில் அவர்களோடு பேசவில்லை. பார்ட்டியோடு பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அப்பொழுது எனது பார்ட்டியும் அந்த கொரிய மாமாவும் (இனிமே மாமா ) ஆங்கிலத்தில் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் வெகு நேரம் பேசிக் கொண்டிருப்பதைக் கவனித்த அந்தப் பெண், நைஸ் ஷாங் (Nice Song) என்று நான் ரசித்த பாடலை ரசித்தாள்.. (அப்பவே ஆதவன் கவுந்தான்.)

டு யூ லைக் பியான்ஸி? (Do you like Beyonce?) இது நான். அவளிடம் பேசும் பொழுது என் ஆங்கிலம் தடுமாறியது. அதைவிட பதட்டம். அவளோ பதட்டமின்றி

யா யா ஐயம் ஃபாந்த் ஆஃப் ஹெர் (I am fond of her?) என்றாள். சொன்னவள் நேரே அவள் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியை சற்று இழுத்து, என்னருகில் அமர்ந்தாள். (ஆதவன் காலி) நான் அவள் பெயரைக் கேட்கலாமா வேண்டாமா என்ற குழப்பத்தில் மிதந்துகொண்டிருந்தேன். அவளோ என்னிடமிருந்த டிசைன் சாம்பிள்களை எடுத்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

சிறிது நிமிடங்கள் கழித்து, " வேர் ஆர் யு ப்ரம்? (where are you from?) என்றேன். உடனடியாக, " கொர்ரியா" என்று பதில் வந்தது.. அத்தோடு நிறுத்திக் கொண்டேன்.

பிறகு அவரது அப்பா மகளிடம் ஏதோ பேசினார்.. அப்பொழுதுதான் கொரிய பாஷையைக் கேட்கிறேன். அதற்கு முன்னர் கேட்டதில்லை.. பிறகு அவர் ஒரு சிடி ஒன்றைத் தந்தார். அதை என் கணிணியில் சுழல வைத்தேன். பிறகு அந்த கொரிய பெண்,

"ஓபன் த சீதி, ஃபைந் தி திசைன் அன் ஃபாலோ தி ஆர்ட்வோர்க்" (Open the CD find the design and follow the artwork) என்றாள்.. அவளது ஆங்கிலம் ஒருமாதிரியாக இருந்தது. டி (t) என்பதை தி என்கிறார்கள். கொரிய ஆங்கிலம் அப்படித்தான் போலும். சரி நமக்கென்ன என்று சிடியைத் திறந்து டிசைன்களை எடுத்து வேலை செய்துகொண்டிருந்தேன்.

சிறிது நேரம் கழித்து என்னைப் பற்றி விசாரித்தாள். தட்டுத் தடுமாறி என் பெயர் என்ன, என்ன செய்கிறேன் என்பதை ஓரளவு சொன்னேன். வருமானம் உனக்கு எவ்வளவு இருக்கும் என்றாள். அதைச் சொல்லமுடியாது என்று சொல்லி சிரித்துவிட்டேன். அவளும் சிரித்தாள்.. (அடடா!!!)

சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம் மழை நின்றுவிட்டது. அவளுக்கு மழை பிடிக்கிறதாம். ஆனால் ஊர் ரொம்ப ஹாட் என்றாள். நான் புன்னகைத்துக் கொண்டே டிசைன் வேலைகளை செய்துகொண்டிருந்தேன்.

எனது பார்ட்டி என்னிடம் வந்து, டிசைன் முடிந்ததா என்று கேட்டார். இல்லை என்றேன். உடனே அவர், தானும் அந்த கொரிய மாமாவும் அலுவலகம் வரை சென்று வருவதாகவும் மகள் இங்கேயே இருப்பாள் என்றும் (ஓவரா ஜொள்ளு விடாதே என்று எச்சரித்தும்) சென்றார்.. அப்பாவிடம் மகள் ஏதோ சொல்ல, அவரும் மண்டையை மண்டையை ஆட்டிக் கொண்டு சென்றார்..

அய்யோ!!! ஆதவா.. உண்மைதானா... இதெல்லாம்.. என் கையை நானே கிள்ளிக் கொண்டேன்.

அந்தப் பெண் பெயர் இதுவரையிலும் தெரியவில்லை, நானும் எக்ஸ்க்யூஸ்மி என்றுதான் அழைத்தேன், அவளும் பெயர் சொல்கிறமாதிரி தெரியவில்லை.

சரி, வேறென்ன நடந்தது என்று கேட்கிறீர்களா?

நான் கூல்ட்ரிங் ஆர்டர் பண்ணவா என்று கேட்டேன். நோ நோ, என்று மறுத்துவிட்டாள். அப்பறம் உங்கள் நாட்டு சமையல் எப்படி இருக்கும் என்று கேட்க, எனக்கோ விழி பிதுங்கிவிட்டது.. (சமாளிடா..) நான் மதிய உணவிற்காக கொண்டு வந்திருக்கும் எனது உணவை எடுத்துக் காட்டினேன். (கஷ்டகாலம்) இப்படித்தான் செய்வோம் என்றது, தாங்களும் அப்படித்தான் செய்வோம் என்றார்கள் (அடப்பாவமே!)

சாப்பிடுகிறீர்களா என்று கேட்டதற்கு வேண்டாம் என்று மறுத்தாள். பிறகு, என்ன நினைத்தாலோ தெரியவில்லை, டேஸ்ட் பார்க்கவேண்டும் என்றாள்.
அம்மா செய்திருந்த சுருக் சுண்டல் குருமாவும், கத்திரிக்காய் பொறியலும் சற்று ருசி பார்த்தாள். (என்னவோ கமெண்ட் செய்தாள்.. எனக்குப் புரியவில்லை)

எனக்கோ ஆனந்தம்.. தமிழ்நாட்டு சமையலை வேறு நாட்டுப் பெண்ணொருத்தி ருசி பார்க்கிறாள் என்றால் சும்மாவா?? இதுவரையிலும் எத்தனையோ ஃபாரினர்களை சந்தித்துப் பேசியிருக்கிறேன். ஆனால் இது முற்றிலும் புதிய அனுபவம்.

சிறிது நேரத்தில் சென்ற இருவரும் நந்தி மாதிரி வந்துவிட்டார்கள். திசைன் (Design) முடிந்துவிட்டது. கிளம்பிச் சென்றுவிட்டார்கள்..........

செல்லும்பொழுது, நைய்ய்ஸ் காய் (Nice Guy) என்று சொல்லிவிட்டுச் சென்றாள்.. (என்னையா? இல்லை கத்திரிக்காயையா?)

வெளிநாட்டவள் அதிலும் ஒரு பெண்ணின் பாராட்டு..... தித்திக்கும் தேன்......

பிகு: மேலேயுள்ள அந்த புகைப்படம் நான் சொன்ன கொரிய பெண் அல்ல.. இச்சம்பவம் நடந்து பல மாதங்களாகிறது , கடைசி வரைக்கும் அவளின் பெயரைக் கேட்கவேயில்லை... (என்ன கொடுமை இது!!!)