ரஷ்யாகாரியோடு காதல்

ரஷ்யநாட்டிற்கும் இந்திய நாட்டிற்கும் எப்பொழுதுமே ஒரு இணைப்பு உண்டு. அது நாட்டுறவைப் பொறுத்தவரை எப்படியிருக்கும் என்பது தெரியாது. ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை அது உண்மைதான்.

ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் இன்றைப் போல் வலைப்பக்கங்களோ, தமிழ் தளங்களோ எனக்குத் தெரியாத சூழ்நிலை. அப்போதெல்லாம் மெயில்.யாஹூ.காமும் அரட்டை வசதியும்தான் எனக்குப் பிரதானம். அதைவிட்டால் வேறு தளத்திற்குச் செல்லத் தெரியாது. வீட்டில் இணைப்பு இருந்ததால் கசமுசா தளங்களுக்குச் செல்ல வாய்ப்பு இல்லாமல் இருந்தது. பெரும்பாலும் அரட்டைகளில் பெண்கள் முகவரியாக இருந்தால் பேசுவேன். (அப்பல்லாம் கொஞ்சம் ஜொள்ளந்தான்.. இப்ப மட்டும் வாழுதான்னு கவின் கேட்கிறார்.) அல்லாவிடில் முதல் கேள்வி Asl (Age, Sex, Location) பெண்ணாக இருந்தால் மட்டுமே பேசுவது என்ற தீரமான கொள்கையுடன் அரட்டை அடித்த காலம் அது!.. எனக்கு நல்ல பெண் நண்பர்கள் பல நாடுகளில் இருந்தார்கள்.. ரொம்ப பெருமையாக இருந்தது.

அப்படி ஒரு காலசூழ்நிலையில் ஒரு பெண்ணோடு அரட்டை செய்தேன். பெரும்பாலும் எனக்கு அரட்டை அடிக்கும்பொழுது சின்ன சந்தேகம் இருந்து கொண்டே இருக்கும், அவர்கள் ஆணா, பெண்ணா இல்லை பெண் வேஷமிட்ட ஆண்களா என்று சந்தேகத்துடந்தான் அரட்டை செய்வேன். அப்பெண் தான் ரஷ்யா நாட்டவள் என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டாள். அவள் பெயர் நடாஷா (Natasha) தினமும் இரவில் வருவாள். என்னால் அரட்டைக்கு வரமுடியாவிடில் மின் மடல் அனுப்புவாள். எனக்கு ஆங்கிலம் தற்குறி. தக்கி முக்கி பேசினாலும் யார் பேசுவதையும் நன்கு புரிந்து கொள்வேன். அவளுக்கு சரிக்கு சமானமாக அரட்டை அடித்து அவள் நெஞ்சில் நான் இடம் பிடித்துவிட்டேன்..... இந்த நட்பு நன்கு தொடர்ந்தது. அப்பொழுது எழுதும் காதல் கவிதைகளை ஆங்கிலப்படுத்தி சொல்வேன். அவளும் ஒரு கவிஞர் என்பதால் ஆங்கிலக் கவிதைகளை அனுப்புவாள் (எங்கிருந்தாவது காப்பி அடிச்சிருப்பாளோ?) நம் மகாகவி பாரதி குறித்தெல்லாம் எழுதியிருக்கிறேன். அதில் "கவிதை எழுதுவதால் மட்டும் அவன் கவிஞன் ஆவதில்லை; அவன் எழுதிய கவிதைபோல் நடப்பவனே கவிஞன் " என பாரதியார் சொன்னதை அவளிட சொல்லியிருக்கிறேன். நானும் அதன்படிதான் நடக்கிறேனென்றும் சொன்னேன் என் கவிதைகளை ஒன்று ," இனம், மதம், மொழி, விழி ஆகியவற்றை கடந்து வருவதே காதல்" என்றும் சொல்லியிருந்தேன்.. இது பிரச்சனையாகும் என்றூ அப்பொழுதெல்லாம் எதிர்பார்க்கவேயில்லை

தமிழ்நாட்டு உணவு முறைகளை எப்படி செய்வது என்று மடல் அனுப்புவேன். அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.. ஒருநாள் இருவரும் முகவரிகளை பரிமாறிக் கொண்டோம்.. அப்போது என்னிடம் அலைபேசி இல்லாததால் வீட்டு தொலைப்பேசி எண்ணை அவளுக்குக் கொடுத்தேன். அப்பொழுது இருவரும் பேசிக்கொள்ளவேண்டும் என்று எண்ணவில்லை (பேசினா ஓவரா உளறுவோம்... அதான் நான் முயற்சியே பண்ணலை)

கிட்டத்தட்ட மூன்று மாதங்களில் நூறுக்கும் மேற்பட்ட மின்மடல்களை அனுப்பினாள். ஒவ்வொன்றும் பெரிய பெரிய மடல்கள்.. பதில் எழுதுவதற்கே அரைமணிநேரம் ஆகிவிடும். திடீரென்று ஒருநாள் என்னை மணம் செய்யப்போவதாக ஒரு மடல் அனுப்பினாள்.. என் வீட்டாரின் அனுமதியோடு... எனக்குப் பெரிய அதிர்ச்சி என்றாலும் ஒரு பெண்ணின் மனதில் அதுவும் வெளிநாட்டுப் பெண்ணின் மனதில் இடம் பிடித்துவிட்டோம் என்ற மகிழ்ச்சி இருந்தது. என்றாலும் இதெல்லாம் விளையாட்டாக இருக்குமோ என்றும் எண்ணினேன். விளையாடுகிறாள் போலிருக்கிறது என்று எண்ணி, காதல் பற்றி எழுதாமல் எப்பொழுதும் போல மடல் அனுப்பினேன். அடுத்த மடலிலேயே, காதல் பற்றி கேட்டிருந்தேன் ஏன் பதில் அனுப்பவில்லை என்று எழுதினாள்.. தடாலடியாக, எனக்கும் உனக்கும் வயது பத்தாது; நீ வேற நாடு நானும் வேற நாடு ; மொழி மதம் என எல்லா வேறுபாடுகளையும் பட்டியலிட்டேன். அவள் உடனே நான் அனுப்பிய பாரதியார் தகவலையும், காதல் குறித்த வசனங்களையும் திருப்பி அனுப்பினாள். நான் அனுப்பியது எனக்கே ஆப்பு வைத்துவிட்டது!!!

அதன்பிறகு அவளுக்கு மடல் அனுப்புவதை நிறுத்திவிட்டேன்.. அப்பொழுதெல்லாம் வெளிநாட்டு வேலை, திருமணம் குறித்தெல்லாம் தேவையில்லாத அச்சம் எனக்குள் பரவியிருந்தது. அவள் தினமும் சலிக்காமல் மடல் அனுப்பினாள்..

திடீரென்று ஒருநாள்... வெள்ளிக்கிழமை எனக்கு சென்னையிலிருந்து அழைப்பு... நல்லவேளையாக வீட்டில் நான் தான் அழைப்பை எடுத்தேன்.. மறுமுனையில் நடாஷா....

எப்படியிருக்கும் எனக்கு!!!!!!!

மீதி அடுத்த பாகத்தில்..

சென்ற பதிவில் கேட்ட கேள்விக்கு யாருமே பதில் சொல்லவில்லை... :(

முத்தம்
அதிகம் விரும்பிய மாவீரன் யார்?

செங்கிஸ்கான்