யாத்ராவோடு ஒரு சந்திப்பு

யாத்ரா விடைபெற்றுக் கொண்டு பேருந்து நிலையத்தில் நடந்து செல்லும் பொழுது அடர்ந்த கானகத்தில் அநாயசமாக நுழையும் காற்றைப் போன்று இருந்தது. மென்மைக்கான முழு உருவம் அவர் என்றே கூட சொல்லிவிடலாம். மே 13 சந்திப்புகள் குறித்து பலவகையிலும் சிந்தித்து வைத்திருக்கும் வேளையில் எதிர்பாராத சந்திப்பு யாத்ராவோடு நிகழ்ந்ததை எண்ணிக் கொண்டே பேருந்து நிலையத்தைவிட்டு வெளிவந்தேன்.

என்னோடு வரும் பொழுதே வீண் சிரமம் வேண்டாம் ஆதவா, நானே நடந்து போய்க்கொள்ளுகிறேன் என்றார். நாங்கள் அமர்ந்திருந்த பேக்கரிக்கும் பேருந்து நிலையத்திற்கும் இடையே எப்படியும் ஒரு கி.மீட்டர் இருக்கும். எனக்கு சிரமம் வேண்டாம் என்று அவர் நினைத்திருக்கலாம். ஆனால் விருந்தோம்பல் என்பது விடைபெற்று செல்பவரை இறுதி வரையிலும் கவனிப்பது ஆகும். அதைத்தான் நான் செய்தேன்

பேக்கரியில் நானும் யாத்ராவும் எழுந்து செல்லக் காத்திருந்தோம். ஒரு சில மணித்துளிகள்தான் சந்திப்பு நிகழ்ந்தது. ஆனால் எந்த ஒரு நொடியையும் இருவரும் எரித்து சாம்பலாக்கவில்லை. சொல்லப்போனால் ஒவ்வொரு நொடிகளுக்குமிடையே கொஞ்சம் இடைவெளி அதிகமிருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று நினைத்தோம். அவர் தன் கையில் கொண்டுவந்திருந்த நீல வர்ண பெட்டியை சரிபார்த்துக் கொண்டார்.

கவிதைகள், அரட்டை, வலைப்பதிவுகள் என்று வழக்கமான பதிவர் சந்திப்புப் பேச்சுகளோடுதான் ஆரம்பித்தோம். மெல்லிய வர்ணத்தில் ஒரு சட்டை அணிந்திருந்தார். சற்றே நீள்வட்ட கருத்த முகம். கண்கள் கூர்மையாக இருந்தன. அவரது பேச்சு மிக மெல்லிய இழையில் தங்கும் சப்தத்தைப் போன்று இருந்தது. அகநாழிகை, அவர் பாடுவார் என்று சொல்லியிருந்தார். பாடுகுரல் பேச்சின் வழியே வந்ததைக் கவனிக்க முடிந்தது. அவருக்குள் சிறிது நாணம் இருப்பதாகவும் கருதுகிறேன்.

சிகரெட் பிடித்துக் கொள்ளலாமா என்றார். எனக்குப் பழக்கமில்லை என்றேன். மன்னிப்பு கேட்டார். அவர் கேட்ட விதம் சற்றே ஆச்சரியமளித்தது. தொழில் துறைகள் குறித்த தகவலைப் பரிமாறிக்கொண்டோம். பேக்கரியில் சும்மா அமர்ந்திருக்க முடியாதே.. இரண்டு கூல்ட்ரிங்ஸ் சொன்னோம். ஒன்று மாஸா, இன்னொன்று ஃபாண்டா.

திருமணத்திற்காக வந்திருப்பதாகக் கூறினார். நேராக ஊருக்குச் செல்லாமல் மணல் வீடு ஆசிரியரைப் பார்த்துவிட்டுத்தான் செல்லவேண்டும் என்றார். கவிதைகள் மீதான காதல் குறித்து சிறிது பேசினோம். நன்கு வாசிக்கிறார் என்பது தெரிகிறது. பேக்கரியில் நுழையும் முன்னர் ஒரு வேப்ப மரத்தினடி நின்று கொண்டிருந்தார். சரியான உயரம். இன் செய்திருந்தார். ஒரு பிஸினஸ் மேனுக்குரிய மேனரிஸங்கள் நன்கு பளிச்சிட்டன. யாத்ரா என்னைத் தொடர்பு கொண்ட போது நான் வீட்டில் இருந்தேன். முதலில் என் அலுவலகத்திற்குத்தான் வருவதாக இருந்தார். நான் தான் அங்கே பேச வாய்ப்பே இருக்காது என்று சொல்லிவிட்டு அவரை பேக்கரிக்குள்ளாகவே தள்ளிக் கொண்டு போனேன்.

யாத்ராவுடனான சந்திப்பில் நேரம் போதாது என்று வீட்டிலிருந்து கிளம்பும் போதே எனக்குத் தெரியும். ஏனெனில் ஹாய் மட்டும் சொல்லிவிட்டு போய்விட யாத்ரா வேறு மனிதரல்ல. பதிவுலகம் மனிதர்களின் மனதை விரித்து வைக்கிறது. அது எப்பொழுதும் திறந்தே கிடக்கிறது. சந்திப்புகள் தினமும் எழுத்தின் வழி நடக்கின்றன. அவரை சந்தித்த முதல் நொடியில் நான் அவருக்காக கட்டிவைத்திராத அவரது பிம்பம் அப்பொழுது கட்டிக் கொள்ள ஆரம்பித்தது!!

திருச்சி சந்திப்பில் பங்கெடுக்காமல் என்னைக் காதலித்து மோகித்து இரண்டு நாட்கள் சிறையிலடைத்த காய்ச்சலுக்கும், வறட்டு இருமலுக்கும் கண்டனங்கள்!!!